Şeytan insanın yaranışı zamanı təkəbbür səbəbindən ilahi fərmana tabe olmadı və Adəmə səcdə qılmadı. O öz əməlinə don geyindirərək dedi: "Mən ondan üstünəm. Məni oddan, onu gildən yaratdın.” ("Sad”, 76.) Onun bu əməli altı min illik ibadətini birdəfəyə puça çıxardı və ilahi dərgahdan qovuldu. Şeytan ilahi dərgahdan qovulmasında insanı təqsirləndirərək Adəm və onun övladlarına qarşı qəlbində kin saxladı. Quran şeytanın düşmənçiliyi, onun Adəmə qarşı kini və Adəm övladlarını aldatmaqda səyi haqqında buyurur: "And olsun izzət və cəlalına, bütün xalqı azdıracağam.” ("Sad”, 82.) Digər bir ayədə oxuyuruq: "Onların qarşısından, arxasından, sağ və sol tərəflərindən çıxar ki, onların çoxu nemətə şükr etməsinlər.” ("Əraf”, 17.)